Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Duo Reges: constructio interrete. Quod vestri non item. Nos commodius agimus. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Itaque contra est, ac dicitis;

Bonum incolumis acies: misera caecitas.
Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?
Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.
Nihil sane.

Ex quo intellegitur idem illud, solum bonum esse, quod
honestum sit, idque esse beate vivere: honeste, id est cum
virtute, vivere.

Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse
debilitari dolore, frangi, succumbere.

Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.
Primum divisit ineleganter;
Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Atque etiam valítudinem, vires, vacuitatem doloris non propter utilitatem solum, sed etiam ipsas propter se expetemus. Efficiens dici potest. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest.

Nec vero audiendus Hieronymus, cui summum bonum est idem, quod vos interdum vel potius nimium saepe dicitis, nihil dolere.

Bork

Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Negare non possum. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

Bork: Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim.
Sedulo, inquam, faciam.: Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.
Bork: Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.
Poterat autem inpune;: Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;
Quae sequuntur igitur?: Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus.
Bork: Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.